In het artikel ‘analyseren op groepsniveau en schoolniveau’ beschreef ik hoe je verklaringen vindt voor groeiende of stagnerende toetsresultaten.
Soms liggen die verklaringen binnen het vakgebied zelf. Een hiaat in de spellingontwikkeling pak je aan binnen de spellingslessen. Maar soms merk je dat het gedrag van kinderen tijdens je lessen niet genoeg taakgericht is geweest. Ze praten door je uitleg heen, schoppen elkaar onder tafel als je even niet kijkt, pakken elkaars spullen af of zijn keurig stil maar met hun gedachten ergens anders. Dat los je niet op met een extra spellingles…
Als kinderen tijdens instructie of tijdens de verwerking niet actief meedoen is het logisch dat zij achterblijven in hun ontwikkeling. Dan zegt het toetsresultaat niet zoveel over hun cognitieve vermogens en ook niet over de leerlijn binnen de methode. Als kinderen onvoldoende taakgericht zijn moet je iets veranderen aan je groepsklimaat, je didactiek of je werkvormen.
Het groepsklimaat kun je versterken door bijvoorbeeld te werken met Taakspel. Kinderen leren daarin taakgericht te werken en elkaar feedback te geven zodat een positieve sfeer ontstaat en pesten afneemt.
Qua didactiek kun je allerlei zaken aanpassen: herhaling, stappenplannen, picto’s, visuele ondersteuning, doel en succescriteria benoemen en evalueren, schakelen tussen concreet en abstract niveau, beweging inbouwen, … Om te weten wat zal werken bij je groep kun je uitgaan van een vakgebied waarin het grootste deel van je groep goed vooruit gegaan is. Hoe komt het dat ze daarin zo gegroeid zijn? Wat doe je in die lessen wel, wat je in dit vakgebied nog niet doet? Zo maak je gebruik van je eigen sterke kanten en sluit je aan bij wat je groep kennelijk nodig heeft.
Coöperatieve werkvormen maken dat elk kind actief meedoet, er is weinig kans weg te dromen of storend gedrag te tonen.
En wat zo fijn is van gedrag als verklaring voor stagnerende resultaten: als je het gedrag aanpakt door een van bovenstaande factoren zie je daarna effect in alle vakgebieden!
Reactie schrijven